ده خاصیت پرتقال
یک پرتقال متوسط (۱۳۰ گرمی) تمام نیاز روزانه ما به ویتامین C را برطرف می سازد. ویتامین C نقش مهمی در جلوگیری از عفونت های ویروسی، باکتریایی و مخاطی دارد. ویتامین C همچنین باعث از بین بردن مواد مضر داخل سلولی به نام رادیکال های آزاد می گردد، که نقش آنها در فرایند پیری و سرطانی شدن سلولها شناخته شده است.
پرتقال سرشار از پتاسیم و عاری از سدیم است. پس میوه ای مطلوب برای کاهش فشار خون می باشد. وجود کلسیم و منیزیم و پتاسیم در پرتقال به تقویت عملکرد قلب کمک می کند.
نوشیدن آب پرتقال طبیعی باعث پاکسازی کلیه و کاهش ریسک بیماری های کلیوی و سنگ های کلیوی می گردد.
یک پرتقال متوسط (۱۳۰ گرمی) حاوی حدود ۳ گرم فیبرغذایی می باشد. فیبرهای غذایی نقش مهمی در تسهیل حرکت مواد در روده ها، جلوگیری از یبوست و سرطان کولون دارند. وجود فیبرهای غذایی به دفع کلسترول از روده ها نیز کمک می نماید.
ماده Hesperidin از گروه فلاوونوئیدها در پرتقال به تنظیم گردش خون در قلب و مغز کمک می کند و به همین دلیل تحقیقات بر روی اثرات مثبت آن ادامه دارد.
پرتقال حاوی رنگدانه نارنجی بتاکاروتن است که به عنوان پیش ساز ویتامین A در بدن عمل می کند. وجود ویتامین A برای بینایی، ساخت بعضی هورمون ها و برای سلولهای پوششی پوست الزامیست.
پرتقال از چند طریق به شادابی پوست کمک می کند. وجود ویتامین C و آنتی اکسیدان ها در پرتقال باعث از بین رفتن رادیکال های آزاد در پوست می گردد. بتاکاروتن هم باعث تولید ویتامین A و بازسازی بافت پوششی (اپیتلیال) پوست و جلوگیری از پیری پوست می گردد.
مواد آنتی اکسیدان به نام لیمونوئید (Limonoid) و نیز کاروتنوئیدهای (Carotenoid) موجود در پرتقال ممکن است جلوی ابتلا به تعدادی از سرطان ها از جمله سرطان پوست، ریه، پستان، معده و کولون را بگیرند.
قند موجود در پرتقال در صورت مصرف مقادیر متعادل از میوه کامل باعث بالا رفتن قند خون نمی شود. باید توجه داشت که مصرف بیش از حد آب پرتقال حتی اگر طبیعی باشد، باعث افزایش قند خون و نیز آسیب رسیدن به مینای دندان ها می گردد.
اگرچه پرتقال خاصیت اسیدی دارد، وجود املاح معدنی نظیر کلسیم، منیزیم و پتاسیم در آن با ایجاد خاصیت قلیایی جلوی اسیدی شدن خون را می گیرد.
دیدگاه‌ها