دکتر جان، مراقب جان خودت هم باش

در این شیوع روبه فزونی بیماریهای غیر واگیر که به دلیل تغییرات شیوه زندگی ما پیش آمده بیماری ، پزشک یا متخصص نمی شناسد بیماری سراغ هر کسی که بیش از نیاز می خورد و فعالیت بدنی ندارد اول بصورت ذخیره چربی اضافه در بافت ها و خصوصا شکم و بعد اضافه وزن و چاقی علامت خطر را می فرستد ناگهان در یک چک آپ معمولی می بینیم چربی بالاست و شاید قند خون در مرزی است که باید فکری کرد و اگر سیگار و استرس را هم به این مجموعه اضافه کنیم دیگر لیست عوامل خطر کامل می شود .
زندگی پزشکان مانند همه افراد جامعه دچار همین تغییر است با یک فرق اساسی که پزشک می داند و گاهی رعایت نمی کند و مردم عادی شاید نمی دانند و رعایت نمی کنند. این روزها و با شیوع کرونا وضعیت بدتر هم شده  حالا باید بیشتر مراقب باشیم . پزشکان مراقب سلامت مردم هستند، درست ؛ اما برای موثر بودن این مراقبت ارزشمند ؛ باید اول از سلامت خودشان مراقبت کنند.
پزشکان از طرف دیگر اغلب استرس بیشتری هم دارند آنها که مطب شلوغی دارند تا ساعت های طولانی در فضای کوچک مطب زندانی هستند و گاهی نیمه شب با خستگی فراوان به خانه میرسند .

آنها هم که بیمارانشان کم است از استرس مضاعفی رنج می برند که نکند این ماه کرایه مطب هم در نیاید ولی وقتی این شکم گرسنه می شود نهار یا در بیمارستانها جز همان غذای چرب با حجم زیاد و خصوصا این برنج سفیدی که تمام سبوسش را تمام و کمال می گیریم مبادا کمی ویتامین و املاح همراه آن به بدنمان و سلول های نیازمندمان برسد و بشقاب پلوئی که جز بزرگ کردن شکم و عادت به پرخوری و بالابردن قند خون و و سپس ترشح انسولین و پایین افتادن قند خون ،احساس خستگی و ضعف و نیاز به خوردن مجدد برای ما چیزی ندارد همراه با خورشتی که ویژ گی اش باید یک وجب روغن باشد و یا کباب کوبیده ای که چربی ناسالم را با طعم خوش روانه بدن ما و عروق و رگهایمان می کند و بعد درخانه…. آنجا هم ممکن است بچه ها هوس پیتزا کرده باشند و وعده غذای شب هم دردی به درد های قبلی اضافه می کند