پرخوری عصبی( بولیمیا نرووزا )چیست
بولیمیا نرووزا یکی دیگر از اختلالات تغذیه است که با پرخوری همراه می‌شود. ولی رفتار فرد در این پرخوری با نوع بینج ایتینگ (Binge eating) که قبل‌تر در مورد آن توضیح دادیم متفاوت است. اولین و واضح‌ترین تفاوت آن است که مبتلا به بولیمیا نرووزا سعی می‌کند پر خوری‌اش را به هر نحوی جبران کند. در نتیجه عواقب می‌تواند از بینج ایتینگ بدتر باشد. با به سایت همراه باشید
بولیمیا نرووزا (Bulimia Nervosa) چیست؟
بولیمیا نرووزا در واقع از دوره‌های مکرر پر خوری و بعد پاک‌سازی تشکیل می‌شود. یعنی ترکیبی از بینج ایتینگ و آنورکسیا! در بولیمیا فرد در یک دوره دچار پرخوری عصبی می‌شود بدون اینکه بتواند جلوی آن را بگیرد. غذاهایی که فرد در این دوره می‌خورد مشابه بینج ایتینگ عمدتاً غذاهای ناسالم و مضر است.
کسانی که دچار بولیمیا هستند دائماً اضطراب دارند و در مورد وزن و شکل و بدنشان تصورات دور از واقعیت دارند. این اضطراب معمولاً ناشی از فشارهای جامعه و نوع نگاهی است که بقیه به بحث اضافه وزن و چاقی دارند. در نتیجه می‌توان گفت که بولیمیا از مشکلات و مسائل روانی مثل اعتماد به نفس و عزت نفس پایین، اضطراب و افسردگی نشاءت می‌گیرد. مشابه دیگر اختلالات تغذیه دیگر.
چه کسانی بیشتر دچار بولیمیا نرووزا می‌شوند؟
برخی عوامل هستند که متأسفانه ما روی آن‌ها کنترلی نداریم و احتمال ابتلا به بولیمیا را افزایش می‌دهد:
- زندگی در جوامع با الگوهای مشخص: امروزه شکل مشخصی از بدن دائماً تبلیغ می‌شود. متأسفانه در کشور ما هم در سال‌های اخیر این مسئله بسیار رایج شده است. ولی بیشترین مشکل را جوامع پیشرفته‌تر دارند که در آن‌ها قدرت رسانه‌های مستقل بسیار زیاد است و با تبلیغاتشان پیام لاغر بودن را به جامعه می‌دهند.
- دیابت نوع 1
- عادت ماهیانه: زنانی که در سنین پایین دوره‌های ماهیانه‌شان شروع می‌شود احتمال بیشتری دارد به بولیمیا مبتلا شوند.
- آنورکسیا: کسانی که در گذشته آنورکسیا داشته‌اند ممکن است به بولیمیا نرووزا مبتلا شوند
- سوابق خانوادگی: کسانی که در خانواده‌شان یک نفر مبتلا به اختلالات تغذیه دارند 4 برابر احتمال ابتلا به بولیمیا در آن‌ها بیشتر است. این مسئله به علت ژنتیک یا صرفاً تأثیر محیطی باشد (به‌خصوص کودکان که تحت تأثیر پدر و مادر هستند و پدر و مادر در مورد خوراک بچه‌ها سخت گیرانه و انتقادی عمل کند)
علائم بولیمیا
- غذا خوردن حتی هنگام عدم احساس گرسنگی
- ادامه دادن غذا خوردن حتی بعد سیر شدن کامل
- سریع و ناگهانی غذا خوردن
- غذا خوردن به‌صورت تنهایی و مخفیانه
- احساس شرم و خجالت از حجم یا نوع غذایی که خورده می‌شود
- نگرانی بیش از حد در مورد غذا
- ذخیره کردن یا پنهان کردن غذا
- تمایل شدید به ورزش
- عدم علاقه به حضور در جمع و ارتباطات اجتماعی
- آسیب رساندن به خود
- داشتن دوره‌های پرخوری عصبی (بینج ایتینگ) چند بار در هفته
علائم فیزیکی بولیمیا معمولی کلی و سخت غیرقابل تشخیص هستند:
- افزایش و کاهش وزن نوسانی
- داشتن احساس پری و سنگینی یا پر بودن شکم
- سوء هاضمه
- خستگی
- ضعف
- مشکلات شکمی
- در مورد زنان، عادت ماهیانه نامنظم
- اسهال یا یبوست
- استفراغ یا گلودرد
- اثر زخم یا بریدگی یا خراشیدگی روی بند انگشت‌ها به علت تلاش‌های مکرر برای استفراغ عمدی
عوارض بولیمیا
در برخی موارد بولیمیا ممکن است عوارض بسیار شدید و خطرناک داشته باشد. عوارض شایع بولیمیا شامل این موارد می‌شود:
- مشکلات و بیماری‌های دهان و دندان: به علت اینکه فرد استفراغ می‌کند و اسید معده مرتباً وارد دهان شده و به دندان‌ها آسیب می‌رساند. این مسئله همچنین باعث بوی بد دهان یا گلودرد هم می‌شود که می‌تواند یکی از نشانه‌های ابتلا به بولیمیا باشد.
- آسیب به پوست و موها: به علت اینکه بیمار مبتلا به بولیمیا با استفراغ یا روش‌های دیگر از وارد شدن و جذب مواد مغذی جلوگیری می‌کند، دچار کمبود ویتامین و مواد معدنی می‌شود. این کمبودها باعث مشکلات پوست و مو مثل خشکی پوست، خشکی مو، شکننده شدن و یا نازک شدن آن‌ها می‌شود.
- التهاب غدد: استفراغ‌های عمدی مکرر می‌تواند باعث تحریک و التهاب غدد بزاقی شود. با تورم این غدد، صورت پف کرده و گردتر به نظر می‌رسد که یک نشانه از ابتلا به بولیمیا است.
- مشکلات هاضمه: به علت استفاده از داروهای مسهل، عضلات روده دچار آسیب می‌شوند که می‌تواند منجر به یبوست دائم شود.
- به هم خوردن تعادل شیمیایی: به علت سوء تغذیه و نرسیدن مواد مغذی تعادل شیمیایی بدن به هم می‌خورد که باعث خستگی، آریتمی قلب (ضربان نامنظم)، آسیب‌های کلیوی، ضعف، اسپاسم و گرفتگی عضلات و تشنج می‌شود.
- مشکلات قلبی و عروقی: در صورتی که بولیمیا به مدت طولانی ادامه پیدا کند می‌تواند احتمال ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش دهد.
درمان بولیمیا
از آن جا که بولیمیا یک بیماری فیزیکی مثل عفونت و … نیست، نمی‌توان با مراجعه به بیمارستان یا بستری شدن آن را درمان کرد. به‌طور معمول درمان بولیمیا شامل تغییرات رژیم غذایی و همچنین مشاوره‌های روانشناسی است.
از آن جا بولیمیا و دیگر اختلالات تغذیه ریشه روحی و روانی دارند دوره درمانی بلند لازم دارند و بیمار باید به‌صورت مداوم برای بهبودش تلاش کند. مهم‌ترین مسئله در درمان بولیمیا درک خود بیمار از وضعیتش و آگاهی داشتن اطرافیانش است. به‌خصوص اینکه بسیاری از بیماران مشکل خود را پنهان می‌کنند و اطرافیان هستند که با مشاهده علائمی که گفتیم باید این مشکل را تشخیص دهند و برای بهبودش اقدام کنند.
دیدگاه‌ها