ظروف مسی
معروف است که برخی از پزشکان به کسانی که از درد مفاصل رنج میبرند داشتن یک دست بند مسی را توصیه میکنند و دلیل این امر را هم کمبود یونهای مسی در خون ذکر میکنند که با تماس دست بندهای مسی با پوست بخشی از این کمبود جبران شده و از درد مفاصل کاسته میشود.
در اين پيام آمده است: تا چند دهه پیش مردم کشور ما رسم داشتند برای پخت غذا مخصوصاً خورشت و آش از قابلمههای مسی استفاده میکردند و یک کفگیر آهنی داشتند به نام حسوم که موقع پخت غذا دائم درون آن قرار میگرفت…
هیچکس نمیدونست چرا باید این کفگیر درون قابلمه مسی قرار بگیره، فقط میدونستند برای پخت غذا خیلی خوبه.
کمبود یون مس باعث میشه شما دائم احساس رخوت و خواب آلودگی و کسالت کنید و هی دهندره کنید.
در ضمن هیچ شرکت داروئی نمیتونه از یون یک عنصر برای شما قرص تهیه کنه…. و اونی که مثلاً به اسم قرص آهن به خورد شما میدهند شامل مولکول آهن هستش که برای بدن هیچ کاربردی نداره.
تا این جا بدونید که غذا موقع پخت در درون قابلمه مسی از یون آزاد شده این ظرف استفاده میکند و در بدن شما فوقالعاده احساس نشاط و انرژی ایجاد میشود و دیگه از اون دهندرگی و خمیازه و کسالت خبری نیست و باعث طول عمر مفید و سلامتی جسمی مخصوصاً برای خانمها نزدیک به دوران عادت ماهیانه دارد.
من به همه رفقا پیشنهاد میکنم حتماً برای پخت غذا (مخصوصاً غذاهای آبکی) از قابلمه مسی و کفگیر آهنی استفاده کنند. حداقل برای یک بار هم شده تا ظرف سه روز اثر آن را روی بدن خودتون ببینید.
حالا جالبه توی شمال ایران موقع پخت خورشت (مخصوصاً فسنجون) یک تیکه آهن یا نعل اسب میاندازند وسط خورشت تا حسابی رنگ بگیره… این کار باعث آزاد شدن یونهای آهن و سلامتی بدن میشود. اگر دقت کنید مردم مازندران و گیلان تقریباً در حد صفر دچار بیماریهای خونی و سرطان خون میشوند.
متن پاسخ：
در ابتدا باید توجه داشته باشیم که مس جذب شده از طریق پوست به طور موقت درد آرتروز را تسکین می دهد و به طور کلی متخصصان رماتیسم رسما استفاده از زیورآلات مسی را تایید نمی کنند .
همچنین دکتر علی کشاورز متخصص علوم تغذیه در رابطه با استفاده از ظروف مسی میگوید : «مس با غذاهای اسیدی واکنش میدهد. اگر ظروف مسی با لایهای از یک فلز دیگر مثل قلع یا فولاد ضد زنگ یا نیکل پوشانده شود از ورود مس به غذا جلوگیری شده و از عوارض افزایش غلظت مس در خون (تهوع، استفراغ و اسهال , اختلال در جذب کلسیم و آهن , بی خوابی , افسردگی و… ) کاسته خواهد شد.»
همچنین سایت رسمی سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)که معتبرترین مرجع برای مواد دارویی و غذایی است نیز استفاده از ظروف مسی را مضر میداند و استفاده از آن را برای پخت و پز به ویژه غذاهایی که ماهیت اسیدی دارند باعث ایجاد مسمومیت با مس عنوان کرده است.
میزان توصیه شده مس برای بالغین , ۰.۹میلی گرم میباشد و مس به طور وسیعی در طبیعت پخش و توزیع شده است. حتی برنامه های غذایی فقیر و نامناسب نیز، نیازهای افراد به مس را تامین می کنند و نیازی به استفاده از دستبند و یا ظروف مسی نمیباشد .
در ادامه نیز , دکتر میترا زراتی , متخصص علوم تغذیه , رساندن مواد مغذی از طریق پختن مواد غذایی در ظروف مسی را تفکر نادرستی میداند که در این رابطه وجود دارد . این متخصص تغذیه میافزاید: پوشاندن ظروف مسی با قلع یا سایر مواد خوب است، اما باید مراقب بود که حتی ظروف قلع اندود با کوچکترین خراش قلعشان از بین میرود و موجب آزاد شدن مس در غذا خواهد شد.
اما بهترین ظروف برای طبخ مواد غذایی ظروف شیشهای و پیرکسهای مقاوم به حرارت هستند که هیچوجه مواد سمی را وارد مواد غذایی در حال طبخ نمیکنند و در مقابل بدترین ظروف، تفلونهایی هستند که دچار خراشیدگی هر چند کوچک شدند. حتی ظروف تفلونی که مجددا تعمیر میشوند، هم میتوانند سرطانزا باشند.
جالبتر اینکه در کتابهای مرجع طب سنتی(کتاب قانون تألیف ابوعلی سینا ,کتاب مخزن الادویه تألیف حکیم عقیلی خراسانی و…) , نیز استفاده از ظروف مسی به شدت منع شده است! ظروف مسی که تحت عنوان «نحاس» یاد شده، از مضرترین ظروف برای طبخ غذا عنوان شده است و بهترین ظروف از دیدگاه حکیم محمد ارزانی ظروف آبگینه (پیرکس امروزه) و چینی است.
دیدگاهها